Dag 29 en 30: Segway Tour, de terug reis, en Diesel ….

Vandaan worden we wakker voor de wekker gaat, het is 7:30 uur.
Het is helaas onze laatste dag in Florida… we zetten koffie en lezen wat bij op internet. We genieten van de leuke reacties op ons blog, maar de stemming is as grauw… Het is raar, want we zijn hier al weer even en toch zouden we stiekum willen blijven… . Ach beter zo, als dat we naar het einde van de vakantie snakken.

Na de koffie rijden we naar Zetours, we hebben er een afspraak tegen negen uur, we rijden ernaar toe en het Florida gevoel is zowaar weer even aan het opbloeien..We gaan iets leuks doen, we hebben er van geproefd en we zijn allen erg benieuwd hoe het Segwayen gaat op straat. We zijn ruim op tijd, want om 8:45 stappen we het kantoortje binnen… en na wat passen en stellen van de helmen gaan we op weg. De route naar Celebration begint rustig met hier en daar wat verkeerslichten.. Het stoppen en stilstaan doe je echt met het balanceren op de Segway.. Als je rechtop staat, en niet naar voren of naar achter leunt blijf je echt op je plek stil staan.  

Het lukt ons alle drie, we kunnen op weg, de route naar Celebration is echt heel gaaf, en ik merk dat Amsterdam niet meer voorkomt in mijn gedachte. We gaan helemaal op in de Segway Tour, ik zie hoe Jasper en Mandy genieten van de waanzinnig mooie rit door een stuk bos met palmbomen.. Het lijkt wel een sprookje gelukkig heb ik het rijden onder de knie met het leunen en kan af en toe een foto maken. Ik rij helemaal achteraan en het is heel leuk om de drie mensen voor me te zien leunen en versnellen en bochten maken. We hebben een kleine groep uh alleen wij dus de Fam Sunshine State…en we vinden het helemaal top.

Heel langzaam gaat het spannende eraf en begint het echte genieten van de tour, het is best makkelijk, na een kwartier dit bleek later bij ons  alledrie de ervaring te zijn. Na het bos kom je Celebration binnen.. Dit beleef je weer anders als met de auto, en onze gids weet natuurlijk ook de leuke straatjes, we komen op hele mooie plekjes in Celebration. Wanneer we bij het meer aankomen waar wij van de week ook waren, maar nu vanaf de andere kant, stopt ze. De zon knalt echt heel gaaf van de gebouwen in het water… het lijkt wel een sprookje.. Ik ben blij dat ik mijn camera heb meegenomen op de tour..

Het is bijna onwerkelijk als ik de foto later terug zie..Het water was echt zo spiegel glad dat het te mooi was… Prachtig met het groen op de voorgrond..

We kijken allemaal even sprakeloos naar dit uitzicht. Dan gaan we weer op weg, door Celebration, we zijn allang vergeten dat dit de dag is waarop we naar huis gaan. De tour zuigt ons helemaal op, en het is zo gaaf dat het apparaat luistert naar jou beweging… Luistert er ook eens iemand naar mij zeg …

De terugweg gaat langs de 192, naar het kantoor van de Segway tour.
Op deze weg moeten we balanceren en wachten op de voetgangers stoplichten, het gaat ons nu allemaal heel makkelijk af . Bij aankomst bij het kantoor nemen we afscheid van onze gids/lerares en een hele leuke ervaring rijker.

We rijden terug naar Tuscan Hills, en mijn voorstel is om een laatste Subway broodje te eten.  Dat doen we,maar na het heerlijke broodje zakt de stemming weer onder het vriespunt… nee dat is niet het goede woord.. de stemming is gelaten. Want we hebben het met elkaar altijd super leuk.. maar de laatste dag valt ons zwaar. Het mooie Florida heeft ons in de greep.. en het is niet goed uit te leggen waarom. Maar veel Florida gangers hebben het..

Ik moet mijn autosleutels weer herstellen, bij aankomst knip altijd het label er af, en doe de sleutel aan een meegebracht ringetje samen met de huis sleutel.



Dit neemt minder ruimte in zonder dat grote label….

We pakken alle koffers in, en wanneer we uitgezwommen zijn moeten we toch echt aanstalten gaan maken om te vertrekken. We lopen nog één keer door de villa, checken of we echt niks vergeten zijn. En dan wordt het tijd om de koffers in de auto te laden….

Het zit er echt op, en ik maak nog een foto uit het raam van de Tahoe, van het huis waar we ons zo thuis hebben gevoeld al die weken. We rijden heel rustig naar de uitgang van Tuscan Hills, de gate gaat nog één keer voor ons open. Via de 27 slaan we de 192 op, en daarna nemen we de 4 richting MCO …Het ritje duurt 40 minuten en we praten over wat we allemaal hebben gedaan.  Dan komen de onvermijdelijke afslagen,de afslag Int.Airport en de afslag Rental Car Return. 

Eenmaal in de garage gaat het snel, de vraag van de Alamo medewerkster is: heeft U nog problemen met de auto gehad, ‘jawel, hij rijdt te lekker’ er volgt een glimlach en een 0 bonnetje.

Dan gaan we naar de lift, en we zitten zomaar weer op de luchthaven. We hoeven alleen maar de koffers af te geven, inchecken had ik al online gedaan…. en de koffers waren 23,7 23,5  en 24,8 KG…. Volgende keer echt 23 KG meneer,  Ik pareer met een uiterst verlegen glimlach… kijkend naar de stuurs kijkende dame..

We lopen naar de checks…
Daar gaan we ons omkleden, althans schoenen uit, vest uit met rits, laptop apart op de scanner.. wij zelf er doorheen en .... niks aan de hand. Binnen 15 minuten zijn we achter de douane en moeten we wachten op het boarden. We hebben nog ruim anderhalf uur, en nemen wat te eten bij Burger King.  We lopen daarna in wat winkeltjes, na een ruim uur lopen we naar de Gate, en kunnen vrij vlot boarden. We zitten op rij 3, en dat zijn lekkere plekken met veel beenruimte. De vlucht verloopt prima, geen chicken or Pasta maar er is nu rundvlees .. het is goed te doen. Het blijft eten in een vliegtuig… maar ook op de terug reis hebben we niet echt te klagen over Martinair..  Eenmaal geland, bel ik met de schipholtaxi dat we nog wachten op de koffers en dan opgehaald kunnen worden. Als we de koffers hebben lopen we naar buiten, en we zien de taxi al staan. Met 20 minuten zijn we thuis… eerste indruk wat klein. Tja het went snel ;-)  Mandy begint de koffers uit te pakken, ik laat alle kranen even lopen met heet water, en help haar verder mee.

We kunnen Diesel tegen 16:00 uur gewassen en al ophalen.. dus we hebben nog even de tijd. We missen de hond wel, als je dan toch eenmaal thuis bent dan maar helemaal compleet. Vol spanning halen we hem op, hij heeft ons gemist en wij hem.

Wanneer ik thuis kom is het eerste wat Diesel altijd doet, mijn schoenen pakken… nu dus ook. Hij loopt er vrolijk mee rond .. . Hij is weer helemaal thuis, we maken een paar hele leuke foto’s om de thuiskomst in het fotoverhaal te plaatsen..

We zijn weer helemaal compleet, terug kijkend was dit een geweldige reis, en we zijn blij dat we dit nog één keer met Jasper hebben kunnen doen.

De Vluchten met Martinair waren ons sterk meegevallen, geen problemen met het cabine personeel sterker nog op beide vluchten waren ze gewoon aardig. En we hebben geen vertragingen gehad.

De Villa van Randy is geweldig, en Tuscan Hills is ons weer goed bevallen. De locatie tegen de bosrand gaf erg veel privacy bij het zwembad en de grote lanai maakte het mogelijk dat we zelfs met regen lekker droog buiten te zitten..

We hebben een heerlijke vakantie gehad waar we met heeeel veel plezier op terug kunnen kijken. Eigenlijk was alles wat we gedaan hebben op zijn eigen manier erg leuk. We zouden de hele trip zo weer overdoen, en niks schrappen!!

Zo komt er een einde onze vakantie, en dus ook aan ons blog..
Ik hoop dat iedereen die heeft meegelezen, er ook een beetje lol aan heeft beleefd. Verder wil ik de mensen bedanken voor de erg leuke reacties,want dit maakt het bloggen een stuk leuker..

Voor de liefhebbers het laatste fotoverhaal dag 29 en 30 in één.

 

 

De groetjes van:

Rick , Mandy en Jasper !!!

Dag 28 : Showcase of Citrus en meer..

De wekker gaat …. het is 7:00 uur we moeten eruit, uh we hebben vakantie dus dat moeten doen we zelf. We hebben om 8:00 uur een afspraak gemaakt voor de Show Case of Citrus . Het is hier ongeveer 15 minuten vandaan dus we hebben de tijd even te wassen en een bakkie koffie alvorens we in de auto stappen.
Wanneer we buiten komen, begint de dag met luchtballonnen over Tuscan Hills..

Ik maak de foto tegen de zon in, dit is leuk op pad gaan daarbij hoop ik dat de foto de sfeer weergeeft. We stappen in de auto en het is een hik stap sprong en we staan bij de Show Case voor de deur, we hadden hier al een BBQ gehad, de tour zagen we als een leuke vulling, wat willen we nog zien.  We lopen naar binnen om te betalen en wachten op nog twee gezinnen. Wanneer we compleet zijn, willen we net als iedereen natuurlijk even op de foto met de Monstertruck.

De banden van deze truck komen tot aan mijn kruin, en we moeten er met een trap in stappen via de achterzijde. Ik heb begrepen dat het seizoen om echt met de sinaasappels in de weer te zijn je een ander jaargetijde moet hebben. Ik dacht dat hij zei dat de mooiste periode is tussen November en Maart.. Dat klopt ook wel alle Sinaasappels zijn keigroen, we moeten het dus van andere dingen hebben deze tour. We hopen op wat koeien, mooie natuur, en wellicht wat  wild life.

Je hebt vanaf de truck een goed overzicht op de omgeving, hij rijdt niet hard maar een spectakel is het ook niet. Voor Mandy en mij die al genieten van Twiske is het wel mooi om de omgeving behind het gewone leven te zien.

Deze tour moet het ook meer hebben van deze schoonheid, want de rest is niet heel bijzonder. Jasper mocht de koeien sinaasappels toewerpen, wat het voor hem wel weer leuk maakt. Ze komen echt op de truck afrennen en wachten op een sinaasappel,  wat een aandoenlijk gezicht is.

De route is door swamp, cypress trees en een open vlakte het is best mooi hier. Je moet hier geen airboat achtige dingen verwachten want dan gaat het tegenvallen. Als je eens achter de snelwegen wilt kijken en niet vanuit een airboat dan is dit wel een leuk inkijkje. De tijd lijkt een beetje stil te staan…. ( was het maar waar grr )
Het open landschap is werkelijk schitterend, en op de achtergrond de koeien maakt het ene filmset uit een film.. Voor Jasper stelt het niet veel voor buiten het werpen van de Sinaasappels, hoewel hij het na thuiskomst wel een geinige tour vond .. meer niet ;-)

Hier maak ik weer leuke foto,s van voor het fotoboek, ik hou wel van dit soort uitstapjes. We rijden verder, en het wild life beperkt zich tot koeien , koeien koeien, en vogels , één crocq en koeien ;-) Laat ik die ene crocq ook op de foto hebben …

Na een ruim een uur zijn we weer terug op de Showcase basis, en we lopen nog even het winkeltje in. Dit blijft er toch gezellig uitzien, tja wat zal ik zeggen … is het een must see nee dat zeker niet. Maar wij vonden dat uurtje wel leuk. Jasper vond het redelijk ….

We rijden naar de publix voor vers brood en aardbeien, was zo lekker van de week. En gaan terug naar huis om lekker te relaxen, we staan na 5 minuten alweer voor de deur. We lezen wat op internet, en spelen in de dag Yahtzee.. waar ik eindelijk ook een win.. Moest even wennen aan de dobbelstenen

We eten onze verse broodjes met aardbeien en met een beetje suiker erop zijn het net gebakjes … heerlijk. Ik denk aan de heerlijke weken die we hebben gehad, de tijd vliegt voorbij, Mandy heeft nog maar één vaatwas tablet van de 12, en zegt ik wou dat ik er nog 12 nodig had… Tja we willen eigenlijk nog niet naar huis, maar dat is ook een teken dat het leuk is geweest.

In de vroege avond gaan we naar mijn verrassing, een segway tour en we krijgen allemaal les om op zo,n ding te staan.



Jasper gaat eerst, en dat is geen enkel probleem.. een paar rustige rondjes in de oefenruimte. Die jonge gasten pikken dit zo op, maar moet eerlijk zeggen ook Mandy en ik kregen het langzaam onder de knie. Op het moment dat we er helemaal klaar voor zijn, en de walkie talkies in bedrijf zijn gezet komt er een noodweer uit de lucht. Na 10 minuten wachten lijkt het eerder erger te worden dan minder. We krijgen een voorstel om morgenochtend rond 9:00 uur een lekkere tour te maken met een lekkere kop koffie. Want de regen zal niet stoppen vermoed men.. We gaan hier op in, want we hebben aan de segway geproefd, en  het is te leuk om het over te laten gaan. 

Wanneer we in de auto zitten blijkt uit onze reacties dat we de Segway wel spannend vonden, maar eenmaal erop staand, was het eerder gaaf als eng.
Dat beloofd wat voor morgen, het wordt een tour door Celebration..

We rijden door naar de Pr1me Outlet, maar de regen houd aan, het is niet echt gezellig winkelen.. Jasper koopt een pet, Mandy sokken en dat is het, daarna rijden we naar Olive Garden. Mandy en Jasper bestellen een werkelijk heerlijke Pizza, en ik ga weer voor de Tour Italie.. Voorlopig onze laatste warme hap in de avond in dit heerlijke vakantieland. We rijden naar huis, en eenmaal thuis werk ik het blog bij en ga wat TV kijken.

Het is voorbij gevlogen… en dit is dan ook ons laatste blog vanuit Florida.
De laatste update  incl Segway Tour komt vanuit Amsterdam.
We vliegen met Martinair terug rond 19:30 en we mogen van Randy de villa gebruiken tot we naar het vliegveld gaan. Dat zal zijn tegen 16:00 denk ik …
We zullen ons nog wel aan de pool vermaken ;-)

Aan iedereen, de meelezers en ..  enorm bedankt voor alle leuke reacties.
Dit maakte het bloggen een erg leuk geheel, wij keken er echt naar uit, en waren elke dag nieuwsgierig…

Voor de liefhebbers het fotoverhaal 28

Tot …. Dinsdag !!!
De camera die ik gebruik is een Olympus Pen 2 en de 14-42mm lens!!

Dag 27 : Cocoa Beach

We gaan een dagje naar het strand, Cocoa Beach is qua afstand zeer goed te doen. De afstand vanaf Tuscan Hills is ongeveer 75 mijl. Normaal gesproken zal ik niet snel dit soort afstanden afleggen voor een strand dagje, hier in Florida is dat anders. Het rijdt relaxed, het water is lekker, en we hebben vakantie …dus hebben we het er graag voor over.

 
Gisteravond heeft Mandy weer flessen water ingevroren, deze gaan in de koelbox als koel elementen. We nemen water, blikjes cola en eten mee in de koelbox.
Wanneer we allemaal gedoucht zijn, en ik mijn krulspelden uit heb, stappen we zo rond 9:30 in de auto.

Het is nog vroeg, maar het weer ziet er aantrekkelijk uit.

We hebben plek zat in de achterbak om de koelbox en droge kleding mee te nemen. Ik vind de auto dan ook echt een onderdeel van de lol hier, het rijden vind ik geen enkel probleem.


Lekker muziekje op van Mix105.1, en het rijd overal lekker door. We vinden dat de snelwegen en het gras ernaast altijd zo mooi wordt onderhouden. Dat kun je goed zien op deze route richting Cocoa Beach.

Mandy schiet twee foto,s van de route, één van de mooi onderhouden weg en berm, en van het bord naar Cocoa Beach. Leuk voor in het fotoboek..
En we proberen door de getinte ramen heen nog een cruiseschip te vangen.



We rijden naar Shepard Park in Cocoa Beach, dat ligt vlakbij Ron Jon’s Surfshop, en daar kun je helemaal tegen het strand aan parkeren. Daar zijn mooie vlonders naar het strand toe, en er zijn buiten douches om je weer schoon te spoelen wanneer je naar huis gaat. 



Op de foto achter Jasper kun je zien dat vlonders  zo op het strand eindigen.
De douches zijn aan de kant waar de auto geparkeerd staat. Op dit strand zijn we vaker geweest, en als je het zonnen zat bent, kun je  nog even bij de Surf Shop kijken.  Wij komen vandaag enkel voor het strand. Het is schitterend weer en er staat een verkoelend briesje vanuit zee. We smeren ons dus goed in, want dit is verraderlijk zo met het windje, je zal niet snel merken dat je verbrand.

 

Op het strand is het nog rustig, maar in de loop naar de middag vult het strand zich vanzelf met mensen. Het lekkere van Cocoa Beach is, dat het water nog iets van verkoeling bied, zeker ten opzichte van Clearwater Beach… alleen daar zijn de stranden nog net even mooier vind ik. Wat we lekker vinden zijn de golven waar je lekker in kan duiken.  Ook zie je hier knapen op van die waveboards die ook gebruik maken van de golven best knap.

Hier kun je zo,n menneke zien op zo’n board, terwijl ik het balletje probeer te vangen…

Echt heel druk wordt het niet en we vermaken ons hier prima. Het eten en drinken blijft lekker koel, door het goede idee van Mandy door gewoon wat waterflesjes in te vriezen. Dit is inmiddels een beproeft concept, welke we ook bij de speedboot hebben toegepast. Het is alleen al leuk op het strand,  wanneer je om je heen kijkt. Sommige mensen hebben complete partytenten mee, en weer andere alleen een handdoek.

Wij vermaken ons door met een balletje te gooien, een beetje te zonnen en dan weer lekker te plompen in de zee. Als je heel snel van je handdoek naar de zee rent, merk je geeneens hoe ontiegelijk heet het zand is. Wat waren we snel vandaag !!!

Tegen drie uur hebben we er genoeg van, we horen op de achtergrond rommelende wolken. We douchen ons om het zout en zand af te spoelen, dan moeten we ons natuurlijk ook omkleden. Met droge kleren aan is het net even lekkerder in de auto.   Het uittrekken van de Zwembroek en Bikini  is zowat cabaret tussen de twee auto deuren in, …’ ziet niemand mij’ vraagt Mandy … ‘nee hoor niemand ziet je ‘  zeg ik  …;-)

We stappen met droge kleding in de auto, en rijden rustig terug. Wanneer we de de snelweg oprijden wordt het in de verte aarde donker zeg. Wij rijden nu nog in de volle zon maar verderop ziet het er minder fruitig uit.

We rijden recht op het gedeelte af wat aarde donker is, en op een paar minuten later zitten we er midden in. We rijden heel rustig, eigenlijk doet iedereen dat. Het is gekkenwerk om hier door te jakkeren. Wanneer het opklaart is het niet het geweldige weer als op Cocoa Beach. En ook bij aankomst in de villa is het droog, maar niet zonnig, ach we hebben ons portie gehad. We vermaken ons lekker onder de lanai. Ik met de Laptop, Mandy met een boek. Ik speel nog een partij tafeltennis tegen Jasper,  en ik win met 3-0 hmm op het hoogte punt stoppen. 

Tegen een uur of acht rijden we naar Clermont, we gaan naar de plaatselijke Outback, dit was vorige week goed bevallen. Het is druk en de wachttijd is ongeveer 20 Min. Of we buiten even wat willen drinken.. nou is prima hoor.

Wanneer we goed en wel zitten, worden we alweer naar binnen geroepen. Er is een plek vrijgekomen. We gaan zitten, en bestellen afgezaagd de Blooming Union, maar hij was weer heerlijk. We nemen alle drie wat anders, Jasper neemt de
New York Strip, Mandy heeft trek in de Outback Special en ik neem een Baby Back Ribs met een gepofte aardappel met van alles erin. Nou het was erg lekker en was het weer veel te veel.

Gelukkig rollen we zo de auto in, maar als ik buiten kom is mijn bril helemaal beslagen. Mandy wil er even een foto van maken, ze zegt ‘het ziet er heel erg gek uit’ ..

Ja die is wel beslagen, als ik in de auto stap is de bril zo weer schoon en kunnen we naar Walmart. We moeten bewegen, en halen wat boodschappen voor morgen, maar blijven heerlijk sneupen  en veel te lang in de winkel. Wanneer we eenmaal thuis zijn maak ik het blog af. En Mandy zit lekker op internet te lezen.

We gaan zo naar bed, morgen de laatste volle dag, en een dag met leuke dingen. Ik heb twee dingen gereserveerd, één bij Pete de show case of Citrus tour.  We moeten vroeg op, wanneer we al om acht uur beginnen, zien we het meest  volgens Pete . Eén geluk het is maar een kwartier van Tuscan Hills rijden.

Het andere is sterk afhankelijk van het weer, dit doen we alleen als het droog is.

Voor de liefhebbers het fotoverhaal 27

Tot morgen

Dag 26 : Celebration

Mandy en ik zijn lekker vroeg wakker geworden, en rond 7:30 zitten we al onder de lanai met een bakkie koffie. Allebei lezen we wat op internet en zeker de leuke reacties op ons weblog !!!  In de ochtend willen we naar Celebration, voor Jasper hoeft dit niet, wij willen dit wel zien. Celebration is eigenlijk gebouwd om een stad te creëren, waar iedereen in harmonie leeft, men elkaar corrigeert, en waar je alleen kwam te wonen nadat je van binnen en buiten was doorgelicht. Dit alles in beheer van Disney Company…  Ik heb begrepen dat Celebration voor een groot deel in andere handen in is gekomen, maar de insteek is nog steeds hetzelfde.

Na de koffie, wassen we ons in een relaxt tempo, en stappen tegen 09:00 uur in de auto. Wij zijn hier nog nooit geweest, maar ik had hier al het één en ander overgelezen. Voor een fotogek is Celebration een ideale plek om naar toe te gaan.

Als je van de snelweg afkomt rijdt je op deze manier Celebration binnen.

Het valt meteen op hoe schoon alles is, en hoe mooi alle gras gemaaid is. Er wordt ook druk gewerkt, de hand van Disney lijkt welhaast voelbaar..



Wanneer de eerste huizen beginnen zie je het direct,  de huizen in Celebration zijn nostalgisch van architectuur, je waant jezelf in een oud dorpje.  Alles is geregeld met een strenge naleving van allerlei zaken om het leefbaar en veilig te houden. Er schijnt niet tot nauwelijks criminaliteit te bestaan.

Er is ook kritiek :

“Behalve lof oogst Celebration ook veel kritiek. De stad heeft volgens de criticasters het aanzien van een decor, een openluchtmuseum of een plastic poppenhuis. De regels zijn beklemmend en worden streng nageleefd. In Celebration mag je de was niet buiten hangen en geen antenne op het dak zetten. De kleur van je huis, de hoogte van de heg, zelfs het soort gras in je tuin is van tevoren bepaald en onbespreekbaar. Alleen witte gordijnen zijn toegestaan. Overtredingen worden maandelijks afgedrukt in The Celebration News.’’
Bron.

Er zijn altijd voor en tegens.. wij komen alleen maar gluren bij de buren. Wat staan hier een mooie huizen zeg. Ik zal het fotoverhaal hiervoor gebruiken, wat een schitterende plek zeg. Wanneer ik de auto neerzet om even een mooie huis vast te leggen. Kijk in het water naast de huizen …

Ik zie de ogen nog maar net boven water, en terwijl ik langs loopt kijkt hij me alleen maar aan. Wanneer ik terug loop gaat hij snel van me weg.  Maar we komen natuurlijk voor de huizen… wat een moois staat hier! 

Alleen al  de straatnamen zijn erg fraai aangegeven, op mooie bordjes met fraai versiersel. Ik ben altijd blij dat we dit leuk vinden, dat we hier al van kunnen genieten.  Ook de straten zien er tot in de puntjes verzorgd uit, hier en daar een auto voor de deur.

 

Het ljjkt wel of er straks een filmopname gaat beginnen, maar niets in minder waar. Hier in Celebration wonen gewoon  echte mensen, in prachtige huizen en in dito straten. We rijden straatje in en straatje uit,uiteraard helemaal op ons gemak, en we kijken onze ogen uit. Het weer in de Sunshine State helpt natuurlijk ook mee. Ik heb wel eens begrepen dat deze huizen voornamelijk van kunststof zijn, en niet van hout, omdat het niet rot en niet snel verkleurd. ( een klein voorbehoud ) Zal dat later nog eens uitzoeken, of als iemand het weet …

 

Uiteindelijk parkeren we de auto, en lopen rustig rond wat zeg maar het centrum is. Daar nemen we wat te eten, en een lekkere bak koffie.. we worden goed geholpen, we lopen even naar de waterkant waar mensen aan het visssen zijn.

Dan zien we een Segway Tour langs komen… ze stoppen ook bij het water en rusten wat uit. We raken in gesprek of het leuk is, je kent het wel..

Hij zoekt een Business kaartje maar vind er geen, we kunnen wel even een foto maken van de sticker op de Segway..

Daarna lopen we rustig een andere route terug naar de auto, en ik maak nog wat foto’s van huizen waar ik zo in zou willen wonen.;-)

We stappen in een voorverwarmde auto, en rijden terug naar Tuscan Hills.. Jasper ligt in het zwembad… Dat gaan wij ook doen, we trekken onze zwemkleding aan.. en gaan lekker zwemmen. In de middag wisselen we zwemmen en een spelletje yahtzee af. Maar met Mandy is er geen lol aan vandaag, gooit in één potje 2x yahtzee. We kunnen het shacken…vandaag, ook het tweede potje speelt ze ons helemaal zoek.. Dan springen we maar weer het zwembad in, en ik denk even terug aan wat we allemaal gedaan hebben. Best veel maar ook heel relaxed, maar wat schieten de dagen voorbij. Nog een maar een paar dagen en wij zitten ook zomaar weer thuis. Maandagavond wachten de flyboy’s van Martinair…

Terug met mijn gedachten in het zwembad, op mijn vraag of er iemand een voorkeur heeft voor het eten.. ja  TGI roept Jasper. Dat is prima wat mij betreft en ook Mandy gaat natuurlijk met grote tegenzin naar TGI. We gaan allemaal lekker douchen en na een bak koffie gaan we op weg naar de Mall at Millenia. Ik vraag aan tomtom die hier vaker is geweest om eerst langs een TGI te rijden in de buurt van deze Mall. Zodat we na het eten zo de Mall in kunnen, dit gaat prima. TomTom vind een TGI waar we zo aankunnen schuiven, en beter nog er is geen wachttijd .

 
 

We nemen alle drie Jack Daniel's grilled glazed ribs,  ik neem er ook nog schrimps bij.

Het was erg lekker, wat een gaaf land is dit toch, dat je gewoon tegen redelijke prijzen zo goed kunt eten, met uitstekende bediening.

Na het eten is het een klein stukje naar de Mall at Millenia, en we parkeren weer bijna bij de voordeur…

Visueel is dit een prachtige Mall, we gaan in ieder geval proberen of mijn schoenen er zijn, dan kan ik ze passen. En Jasper heeft Nikes gezien die wil ze nog één keer aantrekken. We lopen eerst naar winkel waar Jasper de schoenen heeft gezien, die zit rechtsaf gewoon beneden. Finish line is giga winkel met links en rechts sportschoenen, ik vind het alleen al knap dat hij hier een paar schoenen kan vinden. Nou hij loopt zo op het paar af welke hij al eerder had gezien, enne dat is toch geinig in die baal met schoenen zeg.

Jasper is geslaagd, hij koopt ze en nog een stel Adidas schoenen welke nu van 59 dollar voor 29 dollar zijn . Jasper helemaal tevreden natuurlijk, hij heeft het goed uitgegeven. We lopen de andere kant op in de Mall, en gaan richting Allen Edmunds,waar ik mijn bestelde schoenen ga passen.

 

Mandy en de verkoper hebben lol, om mijn charmante sokken, onder de korte broek, nou lach maar, ik pas echt wel met mijn eigen sokken aan. De schoenen zitten helemaal goed, en ik neem ze ook. Daarna verlaten we deze Mall en gaan lekker naar huis. Buiten maak ik nog een foto van de Mall omdat het er mooi uitziet zo in de schemer.

 

Eenmaal thuis werk ik het weblog bij, en voeg me bij Mandy die wat op de TV volgt.

Voor de liefhebber Het fotoverhaal 26 in teken van de prachtige huizen in Celebration.

Tot morgen, we gaan relaxen op Cocoa Beach.